Tekst en foto’s: Leah Brouwer
‘’Volgens mij had Ithran in de wieg al een rammelaar in de vorm van een hamertje.’’
Lacht Danita. ‘’Hij is altijd met hout bezig.’’ Ithran knikt instemmend. ‘’Mijn vader was timmerman. Dus ik ben wel echt met hout opgegroeid ja.’’
Ik mag een kijkje nemen in de werkplaats waar stapels met hout liggen, afkomstig van oude gekapte bomen. Ik vraag me af waar ze al de die bomen eigenlijk vandaan halen. ‘’Die kopen we op bij de gemeente.’’ antwoordt Danita.
‘’We redden de bomen zodat het bijvoorbeeld geen brandhout wordt of in de versnipperaar terecht komt. De meeste bomen komen gewoon uit Leeuwarden of uit de dorpjes eromheen. Waarom zou je hout importeren uit bijvoorbeeld Azië, als je het ook gewoon hiervandaan kunt halen? Dat is tevens een stuk duurzamer.’’ Ik vraag of de bomen dan gelijk in de werkplaats bezorgd worden. ‘’Nee, niet helemaal.’’ Zegt Ithran. ‘’ Wij regelen het transport van de boom naar ons toe, dan wordt het eerst gezaagd en droogt het eerst minimaal een jaar aan de buitenlucht. Vervolgens gaan de bomen naar de drogerij, omdat ze dan nog vol zitten met vocht. Dit moet eruit omdat het hout anders gaat vervormen wanneer je er iets van maakt. Het is dus nog een heel proces.’’ Legt Ithran uit. ‘’Van het moment dat we de boom kopen, duurt het soms wel anderhalf jaar voordat we er iets van kunnen maken. Het drogen bijvoorbeeld kost al heel veel tijd. Dus dit verreist een strakke planning.’’