Duurzame Doeners: Peter Ramautarsing
Duurzame Doeners: Peter Ramautarsing
Mag het ietsje minder zijn?
6 mei, 2020
Duurzamer leven! Steeds meer Friezen zijn hier mee bezig. In deze serie geeft de FMF het woord aan inwoners uit Fryslân die bewust werken aan een lagere impact van hun leefstijl op de aarde. Lees over inspirerende voorbeelden en opinies en koers mee naar een circulaire economie. Een economie waarbij we slimmer en anders omgaan met grondstoffen en waarbij we meer in balans leven met de draagkracht van onze planeet. Deze keer een blog van Peter Ramautarsing. Duurzaamheid is een vast onderdeel van zijn dagelijks leven. Peter adviseert over duurzaamheid en probeert duurzaam te leven. Hij is bestuurskundige en doceert over duurzame thema’s.
Foto en tekst: Peter Ramautarsing
Inmiddels werken we alweer een maand vanuit huis, draait de economie op een flink lager pitje en zijn we met z’n allen in de ban van corona. Het is een mooie tijd voor bezinning. Hoewel de aanleiding uitermate vervelend is, zijn er ook best wel positieve effecten aan. Velen hebben daar al iets over gezegd. In deze blog benader ik het vanuit de circulaire economie.
Er vallen mij te veel dingen op om in deze blog kwijt te kunnen. Ik beperk me daarom tot drie die ik hier zal uitwerken: schonere lucht, digitale inhaalslag, productieketens.
Ik heb het geluk dat ik mag beschikken over zonnepanelen. Maart was een zonnige maand. Om over april nog maar te zwijgen. In de paar jaar dat ik de panelen heb, heb ik nog nooit zo’n hoge opbrengst gehad in maart. De schonere lucht, vooral door minder vliegverkeer, blijkt hier een grote aanjager van te zijn. Minder auto’s op de weg leidt natuurlijk ook tot minder uitstoot van fijnstof. Hele steden halen ineens opgelucht adem. Zou het niet mooi zijn als we een deel van de winst kunnen behouden? Zomaar een paar ideeën: sta in binnensteden alleen elektrisch rijden toe; denk nog eens heel goed na over de inrichting van het vliegverkeer. Breng alle vervuiling in rekening en verduurzaam nu eindelijk die luchtvaart eens. Minder luchtvervuiling is ook nog eens een hogere opbrengst van duurzame energie. Daar kunnen we dus heel wat elektrische kilometers mee maken!
“Hele steden halen opeens opgelucht adem.”
Dan had ik de digitale inhaalslag genoemd. Ik noem het expres geen innovatie. We leren gebruiken wat we al hebben. Er kan al heel veel. Meer dan we doen. Nu worden we gedwongen om bestaande digitale mogelijkheden te benutten. Dat is niet altijd fijn, persoonlijk contact is ook belangrijk, maar we kunnen ons ermee redden. En elke vergadering of afspraak die we digitaal beleggen, betekent minder rijden. Minder vervuiling, minder kans op ongelukken, minder indirecte doden door bijvoorbeeld fijnstof. Neem het bezoek aan de huisarts. Door corona hebben u en ik even minder behoefte om de wachtkamer te bezoeken. Toch hebben we wel baat bij de dienstverlening van onze huisarts! Ook voor de huisarts is het fijn als de dienstverlening wel doorgaat J. Via een digitaal consult blijkt al best veel geregeld te kunnen worden. Digitale lessen zijn lang niet zo leuk voor docent en student, als normale lessen. Maar voor die student die voor dat ene college uit Noord-Holland de afsluitdijk over moet en ‘s avonds weer terug, is een digitale oplossing wel erg fijn. En het scheelt weer een hoop vervuiling. Het zou mooi zijn, als een deel van de opbrengst van deze gedwongen digitale inhaalslag verzilverd kan worden.
Landen, waar de lonen en arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden het slechts zijn, hebben een concurrentievoordeel. Zij worden al snel de ‘fabrieken van de wereld’. De nadelen zijn evident: er zijn vervoersbewegingen noodzakelijk, arbeid wordt verplaatst naar de landen die hun mensen het meest uitbuiten en de aarde het meest vervuilen, we worden afhankelijk van de grillen van buitenlandse politiek. In tijden van crisis blijkt dat soms onvoorspelbaar. Niet alleen voor kleding, elektronica en speelgoed, maar ook voor mondkapjes en medicijnen.
In een circulaire economie wordt zoveel mogelijk hernieuwbare energie gebruikt en worden zoveel mogelijk grondstoffen hergebruikt. Dit is lastig voor producten die bijvoorbeeld uit China komen. Hoe kun je hier bestendige grondstoffenkringlopen van maken? Heel lastig. Bij producten die lokaal worden geproduceerd is dat een stuk makkelijker. Zelf zijn we als land zo’n beetje exportkampioen. Ook dat is kwetsbaar.
“We zijn als land zo’n beetje exportkampioen.”
Zou deze crisis ook tot blijvende winst kunnen leiden? Ietsje minder vervuiling? Ietsje minder fossiel grondstoffengebruik? Minder productie buiten de deur plaatsen? We zouden een mooie slag kunnen maken naar een meer circulaire economie en daarmee ons welzijn en de volgende generatie een grote dienst bewijzen.